Eelke Halbertsma krijgt voor het tweede jaar de Garnalencup uitgereikt door wedstrijdcommissaris Han Visser.

Vier Gebroeders opnieuw winnaar Garnalencup, nu in lichtweerversie.

Het was een bijzondere wedstrijd, dit jaar om de Garnalencup. Op zaterdag 23 september lag het Lauwersmeer al een week lang zo’n beetje midden in een stevig hogedrukgebied en dat betekende stralend weer en erg weinig wind.
Bij het schipperspalaver ’s morgens hadden de organiserende Noorderschippers dan ook al besloten de start een uur uit te stellen. De verschillende windsites beloofden een dun windje later in de middag. Dat bleek te kloppen: bij de start was het nog drijven, een uur later kon er al een beetje gezeild worden. Dat gaf ook meteen grote verschillen in het deelnemersveld van zeven schepen.
De dektjalk Vier Gebroeders, de winnaar van 2016 en het lichtste schip, dreef bij de start goed weg. Andere schepen kostte het soms wel een kwartier om überhaupt over de lijn te komen. De debuterende zware Friese tjalk Sterrenwind haalde door materiaalpech de start zelfs helemaal niet en zeilde verder buiten mededinging mee, respect!
De Vier Gebroeders, de paviljoentjalk Watergeus en de boltjalk De Goede Verwachting zetten na de start koers naar de ondiepe kant van het vaarwater en boomden naar de bovenboei aan het eind van het eerste ‘kruis’rak. “Alles mag behalve motoren” had wedstrijdcommissaris Han Visser bij het palaver gezegd. En dus werd er niet alleen geboomd maar ook geboegseerd en zelfs gepeddeld. Boegseren, een wat verwaarloosd ambacht…
In het volgende ruime rak richting Zoutkamp was er weer een beetje wind maar ook een ‘nautisch-creatieve’ opdracht. Dat nautische bleek ankeren te zijn, zeilen strijken en dan met een bijbootje over de ondiepte naar een boei varen om de zakjes met de opdrachten op te halen. En ‘creatief’ betekende de witte vlag in die zakjes met de bijgeleverde waskrijtjes omtoveren in een Garnalencup vlag die bij het finishen in het want moest hangen. En dus dook het creatieve deel van de bemanningen de roef in om aan de slag te gaan.
De Vier Gebroeders zeilde ondertussen met alle denkbare zeilen op en met een straat voorsprong richting finish, gevolgd door de Watergeus. Achter de twee koplopers vond een interessante strijd plaats tussen de klipper Jade en de twee Goede Verwachtingen, de Hasselteraak van Wim en Greet de Ruiter en de boltjalk van Thecla Goossens en Frits Veldmeijer. Voorbij gelopen in het ruime rak wist de laatste zich met een slimme ankermanoeuvre weer naar de derde plaats te varen. Waarna zich een zenuwslopend duel in het laatste kruisrak ontwikkelde tussen de twee Goede Verwachtingen, bemoeilijkt door ondieptes en fladderwind. Het lukte de achtervolgende Friese tjalk Jonge Jan niet meer om de Jade nog in te lopen.
Eind goed al goed: bij d afsluitende borrel in de namiddagzon met een biertje op de dekschuit kon de wedstrijdcommissaris verhalen van een memorabele Garnalencup editie met Eelke Halbertsma en familie als zeer terechte winnaars. Bovendien was de roemruchte staalborstel die in de edities in de vorige eeuw als poedelprijs werd uitgereikt weer boven water gekomen. Die werd ter plekke bevorderd tot Aanmoedigingsprijs en als Wisselborstel uitgereikt aan Willem Elsinga van de Sterrenwind. Alles bij elkaar een Garnalencup met heel weinig wind maar volop spanning, fraaie creatieve prestaties en erg veel plezier. En met applaus van alle bemanningen voor de zeer behulpzame havenmeester Henk van het Booze Wijf in Lauwersoog.
De einduitslag:

Vier Gebroeders, Eelke Halbertsma
Watergeus, Marieke Jongma en Bas Dieperink
De Goede Verwachting, Thecla Goossens en Frits Veldmeijer
Goede Verwachting, Greet en Wim de Ruiter
Jade, Konnie en Appie Werkman
Jonge Jan, Ramon van der Veer
Sterrenwind, Wim Elsinga

Frits Veldmeijer

Een lauw windje op het Lauwersmeer.