(Naar aflevering 8: en nu … Tuigage)
Zonsondergang, kabbelend water, de dektent nog een eindje open geslagen. Uitkijkend over de Nieuwkoopse Plassen, de golven wiegen je in slaap. Mijn lief in de buurt en een glas wijn bij de hand, wat wil je nog meer?
Een grotere boot?
O ja.
Daarom maar weer snel van start. Even nadenken: waar was ik? Die roef, is die nou al eens af?
Voordat de dakplaten er op kunnen moeten eerst de hoeklijnen bovenaan de zijkanten van de roef in de juiste hoek worden gericht. De hoeklijn op het voorschot moet ongeveer 3 graden uitgebogen worden, die op het achterschot 4 graden scherper. De zijdes verlopen in de buurt van de 100 graden. Alle hoeklijnen zijn aan de zijdes geklonken, en de dakspanten zitten er tussen gelast, daarom is het geheel stijf genoeg om met een grote bahco de flens te vervormen. Door de bahco steeds 5 centimeter te verplaatsen kun je vrij nauwkeurig richten. Natuurlijk wel steeds met een strooklatje controleren.
Doordat het warmgewalst hoeklijn in de hoek eigenlijk dikker is dan in de flenzen vervormt de flens bij het verbuigen. Hierdoor ontstaat een holletje, dit is op de foto’s goed te zien. Als je dit wilt voorkomen moet je de hoeklijn vóór het monteren uitbuigen zoals Joram mij later heeft laten zien: op een aambeeld monteer je een stuk staf van rond de 40 millimeter. Daar leg je het hoeklijn overheen, met de punt omhoog. Door op de punt te slaan vouwt het hoeklijn open en hou je rechte flenzen.
Het hoeklijn op de ronde achterhoeken van de roef werden vroeger natuurlijk gesmeed. Dat kan ik niet, maar gelukkig kan ik wel lassen en slijpen.
Dan kunnen de dakplaten erop, en dus sleur ik met hulp van mijn zeer gewaardeerde collega’s Koos en Ron een paar honderd kilo staalplaat van 4 millimeter dik aan boord.
Aftekenen en slijpen op 3 millimeter uit de rand van de roef, hier komt later nog een stuk ronde staf van 18 millimeter opgelast.
Zo’n staalplaat is vlak, terwijl de plek waar hij komt te liggen dubbel gekromd is ( van achter gezien bol, van de zijkant gezien hol) en ik vind het heel spannend of ik de platen over de spanten gevouwen krijg. 
Door de plaat aan één lange kant vast te zetten en daarna steeds met 25 centimeter tegelijk naar beneden te drukken en vast te zetten (gaatje boren, boutje erdoor) lukt dit eigenlijk probleemloos. Wat natuurlijk scheelt is dat het dak uit drie platen bestaat, zo kun je in de naden wat materiaal kwijt. Met één grote plaat zou het minder makkelijk gaan.
De middelste plaat wordt bovenop de zijplaten geklonken, en om de ronde lijnen te behouden vul ik de spanten ter plekke uit met een strook 4 millimeter staal.
Nadat alle gaten zijn geboord (jammer genoeg gaan de 10 millimeter gaten met een spiraalboor stukken minder snel dan de 14 millimeter gaten met de kernboor) alles loshalen, verven, kitten terug plaatsen, klinken.
Helaas viel er bij het klinken nog een ongeluk te betreuren: mijn broer Hugo kreeg de dollie die te ruim was gezekerd op z’n achterhoofd. Gelukkig doet ie het nog, maar schrikken was het. Door schade en schande etc., maar dit soort geintjes moet je niet te vaak uithalen.
Met Jantine heb ik daarna nog de frames voor schuifluik en koekoek geklonken, gefilmd door Arjan en samengevoegd en op YouTube gezet door mijn lief Brigitte. Ja-ja, wat zijn we weer hightech bezig.
(Als bovenstaand filmpje niet werkt in uw browser, klik dan met de rechter muistoets en selecteer Afspelen in YouTube)
In de serie klein werk heb ik ook nog de bakboordsbolder uit elkaar gehaald, aangeheeld en weer geplaatst. Als deze geplaatst is kan het schip gekeerd worden zodat de stuurboordbolder (en het dek eronder) dezelfde behandeling kunnen krijgen. Onder de bolderkasten zat ooit ook een blok voor de zwaardlopers, aan de hand van de restanten van een oude reconstrueer ik twee nieuwe, maar dit keer met smeernippel.
De bolder zoals hij was …
De nagels zijn weggehakt …
Wat echt niet meer bruikbaar vernieuw ik …
De oude en de nieuwe zwaardloper …
En hij staat weer als nieuw op dek!
O ja, en dan kon ook nog, omdat de roef klaar is, eindelijk het dek afgelast worden (na ongeveer een jaar in het ‘voorlopige’ stadium te zijn blijven hangen). Verlost van de struikelstrookjes.
(Naar aflevering 10: Hoe het achteronder (niet) geschilderd werd)
Reageren? Commentaar? Complimenten? Stuur Arjen een e-mailtje.