12 juni, Lille
Na op advies van Lucas een fles Claessens jenever in Wambrechie aangeschaft te hebben bij de stokerij zelve, komen we bij Lille voor een dubbel rood licht dat niet op de kaart voorkomt en waar geen marifoonkanaal bij staat. Het staat aan het begin van een smaller kanaaldeel door een industriezone. We wachten of het groen wil worden. Het lijkt of de peniche Baby Doll die eraan komt een apart kastje (of speciaal VHF nummer) heeft, want het licht gaat op groen. Wel, als er een peniche door kan, kan er ook een skûtsje door, dus we varen achter Baby Doll aan. Na een drietal kilometers komen we bij de sluis van Lille. We schuiven achter de peniche aan de sluis in (na het netjes gevraagd te hebben aan de éclusier). Baby Doll meert af op één bolder en houdt de schroef in het werk, ondanks het overduidelijk bord bij alle sluizen “voor- en achterlijn vast en schroef uit”.
Volgens de kaart moet er aanlegmogelijkheid zijn in een zijtak van het kanaal, de stad in. Na een smal deel rond een park en bolwerk komen we in een breder deel met kade. En zowaar er zijn wat bolders en ringen. Er ligt alleen een Engelse narrow boat. Het blijkt een prima en rustige plek te zijn. Aan de overkant een park dat in feite om het oude bolwerk en het fort ligt dat nog in tact en in militair gebruik is. En aan onze kant van het kanaal loopt een fiets- en wandelweg met aangrenzend ook een park.
Lille blijkt een aantrekkelijke stad te zijn met een fraai en gezellig centrum, een MacDonalds met internetmogelijkheid, een station, fietsmogelijkheden, enz. We besluiten dat we Oeral Thûs hier wel een paar dagen alleen kunnen laten, onder de hoede van onze trouwe scheepskabouter Bakboord en de Engelse buren, om naar de promotie van Tamara (onze schoondochter in spé) te gaan. Dus bezoeken we een dagje het museum van les Beaux Arts waar een tentoonstelling van prenten (les caprices) van Goya is. In de kelder bevinden zich een aantal maquettes uit de tijd van Napoleon van diverse steden. Heuvels, rivieren, kerken en straten, alles met militaire precisie weergegeven, strategische “documenten” dus.
In Lille staat het geboortehuis van Charles de Gaulle. Een nisje aan de muur herbergt een lief Mariabeeldje, verder dan de stoep gaan we maar niet. De Gaulle was niet onze favoriet.
Een toevallig gesprek met voorbijganger bij de “Halle aux Sucre” levert op dat het nieuwe orgel van de Cathedrale Notre Dame de la Treille over een half uurtje ingewijd wordt met een speciaal concert. Wel, we zijn er vlakbij, dus erheen. Het orgel komt uit de studio van Radio France en is enorm groot. Het is voor één symbolische euro overgedragen en het heeft meer dan een miljoen euro gekost om het te transporteren en in te bouwen. Het volume en de klank zijn overweldigend. Het vult de hele kathedraal moeiteloos. De kathedraal zelf heeft een bijzondere deurzijde. Dit deel is ooit verloren gegaan maar van een nieuwe heel aparte ingang qua deuren en lichtpartij voorzien.
“s Avonds gaat Niek voetbal kijken in het café, Frankrijk tegen Nederland. Het is een sportieve avond. Nederland wint en Niek wordt gefeliciteerd, zelfs de volgende dag nog.
Aan de overkant in het park zit een jongeman te tekenen, Oeral Thûs is onderwerp. Hij komt de tekening later brengen. Frederique heet hij. Hij is nog niet helemaal tevreden over het resultaat, wij vinden het al heel mooi. Hij zegt morgen nog een volgende te willen maken. Wel dat kan, want wij gaan morgen naar Nederland voor Tamara’s promotie en Oeral Thûs is dus nog drie dagen beschikbaar om model te liggen.
Zondagochtend laten we ons schip achter en stappen in de trein. Een vreemde gewaarwording. Nu kunnen we ons een beetje inleven in wat Jim en Helen elke keer doen als ze Gaia ergens achterlaten. Na drie dagen zijn we weer terug en ligt ze nog keurig aan de kade. De Engelsen liggen er ook nog steeds te wachten op hun post. En Frederique heeft inderdaad nog een tekening gemaakt en in de kuipbank gelegd. Wat een onverwacht cadeautje.
(Klik op de fotootjes in dit reisverslag om ze te vergroten, klik op de vergrote foto om hem weer te verkleinen)
(Niek en Liesbeth hebben de hele reis – inclusief kilometers, aanlegplaatsen en sluizen – gedocumenteerd in een spreadsheet. U kunt dat hier ophalen.)