Naar aflevering 1: Koop een boot, werk je dood
Ken je dat? Dat wanneer je bezig bent met iets, de juiste input “vanzelf” voorbijdrijft?
Het schip ligt bij m’n werk voor de kant, het weer wordt slechter, en het is duidelijk dat de provisorische afdekzeiltjes het niet gaan houden in de maartse buien. Er valt met die zeiltjes erop sowieso niet te werken en na een tijdje staat er toch water in het schip, dit is achteruitgang! Van deze periode heb ik niet veel foto’s gemaakt, veel te triest.
In Leiden een tjalkje gezien met een wintertent eroverheen die de gehele boot bedekt. Dat moet ik ook. En kijk, de buurman van het werk, loodgieter, gaat verhuizen en heeft een partij steigerbuizen over. Of ik die kan gebruiken? Als dan ook nog een partij PVCzeil (o.a. oud spandoek) langs komt “drijven” is de tent al bijna klaar. Nou ja, alleen nog even maken natuurlijk. Duurt wel ongeveer een maand.
Eerst de zeeg van het schip opgemeten, om de tent er later recht op te kunnen zetten. Dan 6 huisvormige spanten gelast, op het schip geplaatst, en elk spant met het volgende demontabel verbonden met 3 buizen, speciale frames op voor en achterschip. Et voilà, tentframe is klaar, met dank aan de firma Borsje, loodgieters.
Het volgende klusje is bepaald een uitdaging, het omvormen van een stapel PVCzeil tot een dektent. Met slim draperen kun je het aantal naden beperken, maar naden zullen er altijd zijn, en hoe maak je die? Bij mijn andere schip (dat zeilbootje van 6 meter) had ik al eens geëxperimenteerd met zachtPVClijm, maar dat gaf, zeker op de lange termijn, niet het goede resultaat. Sterker nog, alles laat uiteindelijk los. Hoe dan?
Zeilmakers lassen PVCzeil, en dat ziet er altijd heel stevig uit. Na wat navraag blijken daar een aantal methodes voor te zijn, o.a. ultrasoon, maar de eenvoudigste methode is met een lasföhn. Dit is een apparaat dat lucht blaast met een constante temperatuur (±600°C), iets groter dan een verfföhn.
Wederom met dank aan de firma Borsje ben ik met zo’n apparaat aan het oefenen geslagen. Hopeloos ging het. Dan maar de kunst afkijken bij een echte zeilmaker, op de Middelweg in Leiden. Zeer vriendelijk wilde hij het best even voordoen, en natuurlijk zag het er heel eenvoudig uit.
Hij gaf mij echter ook één gouden tip die ik daarna met veel succes heb toegepast: Als twee stukken aan elkaar te lassen zeil b.v. 4 cm overlappen, plak dan een dun strookje dubbelzijdig tape in het midden van het land, dus 2 cm van de randen van elk stuk zeil. Daarna de naad in twee keer lassen, eerst aan de ene kant, dan het zeil omkeren en de andere kant.
Volgens die methode heb ik de twee delen van de dektent in elkaar gelast compleet met luchthappers en poorten voor de landvasten, met aan alle randen ingeslagen zeilogen. Helaas was er niet voldoende zeil voor over het hele schip, er blijft nog een gat over van ongeveer 6 meter. Hier gebruik ik voorlopig nog de blauwe bouwzeiltjes voor.
Om het zeildoek goed laag op de romp te kunnen aanspannen heb ik een tuigje gemaakt van stukken gecoate staalkabel, zodat er een kabel rond het hele schip loopt, ongeveer 30 cm boven de waterlijn, met daaraan 6 kabels onder het schip door. De tent staat inmiddels ruim een half jaar en voldoet uitstekend. Er is binnen een prettige hoge werkplek ontstaan waar ook midden in de winter nog prima te werken valt. Bovendien is het schip 100% droog, ook het dek.
Naar aflevering 3: Zen en de kunst van scheepsrestauratie
Reageren? Commentaar? Complimenten? Stuur Arjen een e-mailtje.