De laatste dag van Hassailt begint vrolijk, de regen die zaterdagavond nog roet in de rondvaarttocht voor bijbootjes gooide is verdreven door een welkom warm zonnetje.
Het open podium op de Grintwal heeft in de ochtendzon nog flinke aanloop, waardoor op de kade een gezellige groep mensen geniet van de muzikale kunsten van het Achterdek Ensemble. Begeleid met vele instrumenten worden verhalen over de Urker Steen gebracht, gevolgd door bekende medleys als ‘Mama Rock Me’ en ‘My Dingeling’.
Ondertussen nadert het onvermijdelijke moment van afscheid; de eerste snikkende groet wordt gebracht door het schip Maarten, die met een brok in de stoompijp haar afscheid kenbaar maakt en op de golven van het Zwarte Water verdwijnt, Hasselt achter zich latend.
Om half 2 druppelt de gracht definitief langzaam leeg; vergezeld door een traditionele zuidwester verlaten de schepen met een lach en een traan en vergezeld door accordeon en mooie herinneringen de Prinsengracht. Ergens in de verte klinkt nog met enige weemoed het op zaterdag op de melodie van ‘Oh, oh Den Haag’ het tot nieuw bestempelde volkslied van de Prinsengracht: ‘Hasselt, here we are!’
En dan…is het water weer glad en komt Hasselt tot rust. Het was weer een prachtig en sfeervol samenzijn met alle schippers, bewoners en bezoekers. Zoals in de ochtend tijdens het open podium al bezongen: ‘Ahoy, ahoy, Hasselt wat ben je mooi!’ kan er met recht worden gezegd: Hassailt 2017, met je warme inwoners en geweldige organisatie: ontzettend bedankt en ongetwijfeld over een paar jaar weer eens tot ziens!
Maurice Luimes
