Niet alleen ontmoeten, maar ook contrasten.

Vanaf 27 juli druppelden de deelnemers langzaam via het Wilhelminakanaal de Piushaven binnen. Bewoners rond de haven knoopten praatjes aan en waren al helemaal opgetogen van de oude schepen, die in haven lagen alsof ze er thuishoorden. Een heel ander gezicht dan de jachtjes die normaal gesproken de haven als passant aandoen.

Vrijdag moest iedereen de haven uit, de kaden lagen er weer verlaten bij. Het contrast kon niet groter zijn: de oude bedrijfsvaartuigen langs de kade van de Tilburgse containerterminal van Versteijne. Vijf, zes hoog opgestapelde containers van alle werelddelen omringden de oude Hollandse binnenvaartvloot. Op het terrein tussen die stapels een hal waar vrijdagavond het schippersmaal werd genoten en zaterdag de zomervergadering werd gehouden. Die vergadering begon met een bewogen herdenking van Aat van der Giesen in aanwezigheid van zijn gezin. Heel ontroerend, en de vergadering verliep verder dan ook in gepaste aandacht.

Iedereen lag daarna te popelen om op te stomen naar de Piushaven. De nummers werden afgeroepen over marifoonkanaal 13 door uiterst rustige en capabele vlootcoördinatoren en in een lange sliert gingen de schepen door de geopende bruggen. De walkanten stonden redelijk vol met toeschouwers, het weer was prachtig, het tempo stationair draaiend makkelijk bij te houden en de plaatsindeling prima geregeld zodat iedereen makkelijk de Pius in kon. Daar was de wallekant ineens bezaaid met kraampjes, activiteiten, muziek, toeschouwers, kortom een grote metamorfose, het contrast kon niet groter zijn vergeleken bij ons vertrek nog geen 2×13 uur eerder. Tot diep in de nacht schalde muziek over het water, van alle kanten, een competitie tussen een klassieke operazangeres en een jazzy orkest, een swingende klarinet en tangomuziek, beatritmes en zigeunermuziek. Deelnemers klommen van schip naar schip, soms zes rijen dik om oude en nieuwe kennissen en bekenden te ontmoeten, maar ook de belangstelling van langs flanerende landrotten zorgde voor veel gesprekken en ontmoetingen. Stoeltjes werden op de kade gezet, trekzakken te voorschijn gehaald, genoten van de mooie avond.

Zondag, oh zondag, helaas een minder mooi begin met plensbuien. En dat niet alleen. Een schipper miste een vingertopje en werd in kamer 13 van de Eerste Hulp behandeld om vervolgens met zijn hand in het verband strak onder de kin rond te lopen. Een schipperse werd door een horzel gestoken zodanig, dat ook zij in, jawel, kamer 13 van de EHBO behandeld moest worden. De activiteiten kwamen pas goed op gang nadat rond 14.00 uur de regen ophield (kon dat niet een uurtje eerder?) en een waterig zonnetje het aanzien van de Piushaven weer opvrolijkte. Rijen dik met schepen, de buurtbewoners en bezoekers waren verbaasd, kon het niet altijd zo druk zijn? Ook die middag weer veel feestgedruis, ontmoetingen, gesprekken, afspraken en bezoekjes aan boord. Een internationaal gezelschap zelfs, met vertegenwoordigers van de Dutch Barge Association, een loslopend Engels stel op weg naar Frankrijk met een authentieke Hasselter aak, een paar Schotten op een omgebouwde platbodem, Belgen en Duitsers. Ook de zondagavond was het nog lang druk op de kaden. De organisatie klonk als een klok, een enorm leger aan vrijwilligers was continue in de weer, duidelijk herkenbaar aan hun poloshirtjes. Het postenspel voor de jeugd een succes, georganiseerd door een aantal jonge LVBHB-ers, een vrolijke afsluiting op de Terra Nova ‘s avonds.

Maandag 6.00 uur, de eerste opening van de brug, en aangevoerd door de Terra Nova vertrok een aantal vroege vogels om de drie sluizen in het Wilhelmina kanaal te nemen. Een groot deel volgde in de loop van de dag, maar de haven bleef zeker nog twee dagen daarna gestoffeerd met een aantal schepen. Het verhalen (degene die het eerst weg wil ligt per definitie tegen de wal) zorgde voor de nodige bewegingen op het water, een ballet van schepen, waar de Tilburgenaren van genoten. De bankjes langs de kant waren dan ook vaak bezet door toeschouwers.