tn-17-9-Zoals aangekondigd in mijn vorige blog Krabben? Braadspil. Houden! heb ik een waterdicht schot geplaatst. Nou ja, een in de toekomst wellicht waterdicht schot dan. Nu zijn er nog wel een aantal in het oog lopende lekken: kabeldoorvoeren, oude klinknagelgaten, de doorvoer voor de drijfstang van de keerkoppeling en last but not least het gat voor de schroefas.
Maar die zijn allemaal van later zorg. Nù is het belangrijk de grote stalen constructies te maken die in het schip komen. Daarna kan er misschien eens aan interieur gedacht worden, ook wel lekker.

Een waterdicht schot

tn-17-2-deur_frame

Frame en deur

tn-17-1-deur

Deur dicht

tn-17-3-deurframeGeplaatst

Het frame zit in het schot – in aanbouw

Stom genoeg wil je wel een waterdicht schot, maar je wilt er óók doorheen. Mèt de eerder genoemde kabels, stangen en assen; maar ook zèlf. Dat wordt dus zo’n deur die geen water doorlaat.
Die had ik wel eens gezien, vooral in spannende films, met een ovalen doorgang zodat je zo lekker gemakkelijk over de drempel struikelt, en het liefst met een groot wiel erop om te vergrendelen. De drempel lukt prima, het wiel wordt toch iets anders.
De deur dicht
Op het internet zijn gelukkig plaatjes genoeg te vinden. Omdat de opening niet heel groot zal worden, 1.20 x 0.60 meter, hoeft het niet zo’n heel zware constructie te worden. Het begint met een frame van hoeklijn met een rondom doorlopende rand als deurpost. Deze rand valt, als de deur gesloten is, in het sluitrubber dat in een gootje aan de rand van de deur zit. De deur zelf is een stalen plaat die verstijvingsribben heeft gekregen. En een deurkruk natuurlijk. Die heb ik met inlasbus en al gekocht bij Kroon in A
en. Helaas, niet zo’n stoer wiel.
Toen ik begon wilde ik twee deuren in het schot maken, vanwege de bereikbaarheid van de motor. Toen ik de deurframes ging plaatsen bedacht ik me echter dat het onzin is om e twee deuren in te zetten: dat zou de mogelijkheden voor het interieur van de roef flink beperken. Nu heb ik dus een deur over. Dat heet een luxe probleem.

tn-17-4-frameVanuitRoef

Frame vanuit de roef gezien

tn-17-5-bijnaDicht

Dat linker gat moet bij nader inzien dicht

tn-17-6-schotInAanbouw

Waterdicht schot in aanbouw

Schot in aanbouw
Nog een kleine complicerende factor. Op de plaats waar het roefschot gepland is steekt de keerkoppeling een klein stukje uit. Bij de plaatsing van de motor had ik hiertoe besloten wegens de ruimte die ik vóór de motor, in de toekomstige woonkuip, nog nodig zou hebben. Nu moet daar alleen wel een oplossing voor vinden. Van een heleboel restjes staalplaat las ik een “open haard”, die ik later in het schot las. Inmiddels ermee gevaren: met de deur dicht scheelt het enorm in motorgeluid. Toch wil ik nog steeds een motorkist!

Open haard? Nee, de doorvoer van voren

Open haard? Nee, de doorvoer van voren

tn-17-8-motorSteektDoorSchot

en van achteren

Schot en motoruitbouw op hun plaats

Schot en motoruitbouw op hun plaats

Ramen in de roef

De roef is door de plaatsing van het schot een apart kamertje geworden. Voor de gezelligheid zou het wel leuk zijn om ook over het water uit te kunnen kijken.
Met de decoupeerzaag op langzaam, niet pendelen, met veel snijolie en stevig op het materiaal drukkend zaag ik boogjes in de 5mm staalplaat van de roefzijkanten en voorkant. Voor de rechte stukken gebruik ik een dun slijpschijfje, dat gaat iets sneller dan zagen ;-)

De roef krijgt raampjes

De roef krijgt raampjes

Ovalen poortjes in het voorschot

Ovalen poortjes in het voorschot

Een doorkijkje

Een doorkijkje

Van Sinterklaas heb ik als surprise een blok massief eikenhout gekregen. Uiteindelijk bleek het natuurlijk niet helemaal massief: er kon ook nog een gitaarstandaard in. Maar de wanden waren wel weer dermate massief dat ik er nu kozijntjes van kan maken. Bedankt pa!
In de kozijnen wil ik dubbelglas plaatsen en omdat het erg duur is om getoogde dubbelglas panelen te laten maken, wil ik rechthoekige sponningen maken voor gewone rechthoekige ruiten. Natuurlijk steekt het glaspaneel dan ter plekke van de toog wat dieper in het kozijn. Tevens lijken de gaten van de ramen wel rechthoekig, maar dat zijn ze zeker niet, vanwege de zeeg van de roefzijdes: de stijlen van de raampjes staan parallel en verticaal, de onder- en bovenregels volgen de zeeg. Dat betekent dat ook de sponning in de onderregel verloopt in hoogte.
Ook wil ik een paneeltje van frost acrylaat (melkglas) in het kozijntje laten schuiven bij wijze van gordijn.
Dat wordt nog een behoorlijk ingewikkeld kozijntje!

Kozijntjes in aanbouw

Kozijntjes in aanbouw

Detail: de schuifsleuf voor het acrylaat

Detail: de schuifsleuf voor het acrylaat

Dubbel glas èn acrylaat. Let op het verloop onder en boven!

Dubbel glas èn acrylaat. Let op het verloop onder en boven!

De kant van de kozijnen die je in de roef gaat zien is van eikenhout. Aan de buitenkant een sponning voor de tweede laag glas. Daaroverheen schroef en kit ik glaslatten, en uiteindelijk schroef en kit ik het geheel aan binnenzijde van de roef vast.
De glaslatten zitten dus in de buitenlucht, en krijgen te maken met wind, zon, regen, sneeuw, en ijs. Natuurlijk kun je hout wel beschermen tegen weersinvloeden, maar het is ook een goed idee om weerbestendig hout te nemen voor deze glaslatten. Sommige soorten tropisch hardhout zijn erg weerbestendig, maar ik heb er een hekel aan om die te gebruiken vanwege de grootschalige ontbossing van regenwouden en de illegale houtkap, óók in FSC gebieden.
Wat dan wel? Hergebruik
In mijn tuin ligt al meer dan 10 jaar een plank. Het is ooit een deur of een blad van een meubeltje geweest. Hij ligt daar in weer en wind. Op de grond. Half overgroeid (mijn tuin is erg Wabi Sabi). Groen door verwering.
Bij nadere bestudering blijkt deze — naar verhouding brede en dunne — plank kaarsrecht te zijn, zonder scheuren en keihard. Dit is superhout!
Inderdaad blijkt hij na enig schaven en zagen ook nog eens mooi fijn van draad te zijn, zonder spanningen, en dus reuze weerbestendig. Ideaal voor mijn glaslatten.

Na 10 jaar verwaarlozing in de tuin

Na 10 jaar verwaarlozing in de tuin

Schoongeschaafd superhout

Schoongeschaafd superhout

Glaslatten voegen

Glaslatten voegen

De glaslatten netjes gevoegd (ze lopen schuin af in verband met het afvoeren van hemelwater), ze op de kozijntjes geschroefd en die in de roef geschroefd. Het past en het werkt, alleen kom ik erachter dat de sponningen voor het glas waarschijnlijk dieper moeten worden om de scheluwte van het kozijntje op te vangen. Die zijn scheluw omdat de roefzijdes een verlopende zwei hebben. Puntje van aandacht vóór het definitief plaatsen. Dat kan nu nog niet want eerst moet de roef geschilderd worden, en de glaslatten ook. De eiken kozijntjes aan de binnenkant zet ik waarschijnlijk in de olie.

Gordijntje open, gordijntje dicht, in een sponning zonder rechte lijnen

Gordijntje open, gordijntje dicht, in een sponning zonder rechte lijnen

In de herhaling: veel gaten

Over schilderen gesproken … dat had ik beloofd in het vorige blog. Het gaat om het boeisel en het potdeksel. Dat zijn de delen die het meest opvallen als je je schip van een afstandje bekijkt, wat ik in de zomer een aantal keer heb gedaan. Dan dacht ik: als dat eenmaal klaar is ziet het er net even lekkerder uit, mijmer mijmer …

... en passant nog wat ijken gevonden

… en passant nog wat ijken gevonden

Aan de slag dus. Eerst de oude verf en losse roest weg met de naaldenbikker (en passant nog wat ijken gevonden), en dan zit je toch weer in het staalwerk, want waar geen staal zit kun je ook niet verven. In dezelfde moeite door ook maar even de berghouten van het voorschip aangepakt, op dezelfde manier als ik dat ooit al eens op het achterschip heb gedaan, zie blog 10.
Gelukkig valt de schade hier erg mee. In het achterschip moest ik hele stukken huid opnieuw inlassen, vóór kan ik volstaan met het verwijderen van de onderste hoeklijn en het plat halfrond. Na het repareren van het bovenste hoeklijn en het ontroesten en enigszins uitdeuken het plat halfrond er weer op terug lassen. Net als bij het achterschip plaats ik het onderste hoeklijn (nog) niet terug in verband met het onderhoud.
In het potdeksel zitten nog wat grotere en kleinere gaatjes die ik allemaal uitslijp en dicht las. Op termijn zou eigenlijk het potdeksel er een keer helemaal af moeten, om de roest goed te kunnen verwijderen. Dat is een klus die ik nu niet ga doen. Alleen repareren en conserveren.

Rotte stukken in het potdeksel

Rotte stukken in het potdeksel

Een kapotte kikker en een vergroot loosgat

Een kapotte kikker en een vergroot loosgat

Gerepareerd

Gerepareerd

Waar ik niet omheen kom is de reparatie van de zwaardophanging en de huid ter plekke: bikken, wegslijpen tot er voldoende staaldikte is om weer een nieuw stukje staal in te kunnen lassen.
De interessante maar onhandig te onderhouden constructie van de slijtplaat bewaar ik, om die later weer terug te kunnen plaatsen en aan te vullen.

De zwaardophanging zoals hij was

De zwaardophanging zoals hij was

Demontage

Demontage

en uitgraven

en uitgraven

Zo moet het gezeten hebben

Zo moet het gezeten hebben

Na het naaldenbikken

Na het naaldenbikken

Op zoek naar dik staal

Op zoek naar dik staal

hè-hè, gevonden

hè-hè, gevonden

en aangehecht

en aangehecht

De binnenkant. Slijtplaat volgt.

De binnenkant. Slijtplaat volgt.

Het boeisel en het potdeksel zijn staalklaar! Schilderen!

Eindelijk: geschilderd. Niet strak, maar wel goed.

Eindelijk: geschilderd. Niet strak, maar wel goed.

Reageren? Commentaar? Complimenten? Stuur Arjen een e-mailtje.

[Noot van de redactie: bij de conversie van de oud naar  nieuw zijn de foto’s helaas verloren gegaan.]